Tabbatarwar Komowa daga Zaman Talala
1 Ubangiji ya yi magana da Irmiya, ya ce,
2 “Ni Ubangiji Allah na Isra’ila na ce, ‘Ka rubuta dukan maganar da na faɗa maka a littafi.
3 Gama kwanaki suna zuwa sa’ad da zan komo da mutanena, wato Isra’ila da Yahuza. Zan komo da su zuwa ƙasar da na ba kakanninsu, za su kuwa mallake ta,’ ni Ubangiji na faɗa.”
4 Waɗannan ne maganar da Ubangiji ya faɗa a kan Isra’ila da Yahuza.
5 “Ni Ubangiji na ce,
Mun ji kukan gigitacce,
Kukan firgita ba kuma salama.
6 Yanzu ku tambaya, ku ji,
Namiji ya taɓa haihuwa?
To, me ya sa nake ganin kowane
namiji yana riƙe da kwankwaso,
Kamar mace mai naƙuda,
Fuskar kowa kuma ta yi yaushi?
7 Kaito, gama wannan babbar rana ce,
Ba kuma kamarta,
Lokaci ne na wahala ga Yakubu,
Duk da haka za a cece shi daga
cikinta.”
8 Ubangiji Mai Runduna ya ce, “A wannan rana zan karya karkiya da take a wuyansu, in cire musu ƙangi, ba kuma za su ƙara zama bayin baƙi ba.
9 Amma za su bauta mini, ni Ubangiji Allahnsu, da Dawuda sarkinsu, wanda zan tayar musu da shi.”
10 Ubangiji ya ce,
“Kada ka ji tsoro, ya barana
Yakubu,
Kada kuma ka yi fargaba, ya
Isra’ila,
Gama zan cece ka daga ƙasa mai
nisa,
Zan kuma ceci zuriyarka daga ƙasar
bautarsu.
Yakubu zai komo, ya yi zamansa rai
a kwance,
Ba kuwa za a tsoratar da shi ba.
11 Gama ina tare da kai don in cece ka,
Zan hallaka dukan al’ummai sarai,
Inda na warwatsa ku.
Amma ku ba zan hallaka ku ba,
Zan hore ku da adalci,
Ba yadda za a yi in ƙyale ku ba
hukunci,
Ni Ubangiji na faɗa.”
12 Ubangiji ya ce,
“Rauninku ba ya warkuwa,
Mikinku kuwa mai tsanani ne
ƙwarai.
13 Ba wanda zai kula da maganarku,
Ba magani domin mikinku,
Ba za ku warke ba.
14 Dukan masu ƙaunarku sun manta
da ku,
Ba su ƙara kulawa da ku,
Domin na yi muku bugu irin na
maƙiyi.
Na yi muku horo irin na maƙiyi
marar tausayi,
Domin laifofinku masu girma ne,
Domin zunubanku da yawa suke.
15 Don me kuke kuka a kan
rauninku?
Ciwonku ba zai warke ba.
Saboda laifofinku masu girma ne,
Domin zunubanku da yawa suke,
Shi ya sa na yi muku waɗannan
abubuwa.
16 Domin haka dukan waɗanda suka
cinye ku, za a cinye su,
Dukan maƙiyanku, kowane ɗayansu
zai tafi bauta,
Waɗanda suka washe ku, za a washe
su.
Dukan waɗanda suka kwashe ku
ganima, su ma za a kwashe su
ganima.
17 Zan mayar muku da lafiyarku,
Zan kuma warkar da raunukanku,
Ko da yake maƙiyanku suna
kiranku yasassu,
Suna cewa, ‘Ai, Sihiyona ce, ba
wanda ya kula da ita.’
Ni Ubangiji na faɗa.”
18 Ubangiji ya ce,
“Ga shi, zan komar wa alfarwar
Yakubu arzikinta,
Zan kuma nuna wa wuraren zamansa
jinƙai,
Za a sāke gina birnin a kufansa,
Fādar kuma za ta kasance a inda
take a dā.
19 Daga cikinsu za a ji waƙoƙin godiya.
Da muryoyin masu murna.
Zai riɓaɓɓanya su, ba za su zama
kaɗan ba,
Zan kuwa ɗaukaka su, ba za a
ƙasƙantar da su ba.
20 ‘Ya’yansu za su zama kamar dā,
Jama’arsu kuma za su kahu a
gabana,
Zan hukunta dukan waɗanda suka
zalunce su.
21 Sarkinsu zai zama ɗaya daga
cikinsu,
Mai mulkinsu kuma zai fito daga
cikinsu.
Zan kawo shi kusa, zai kuwa kusace
ni,
Gama wane ne zai yi ƙarfin hali ya
kusace ni? Ni Ubangiji na faɗa.
22 Za ku zama mutanena,
Ni kuwa zan zama Allahnku.”
23 Ga hadirin hasalar Ubangiji ya taso,
wato iskar guguwa,
Zai huce a kan mugaye.
24 Zafin fushin Ubangiji ba zai huce ba,
Sai ya aikata, ya kammala abubuwan
da ya yi niyya a tunaninsa.
A nan gaba mutanensa za su fahimci
wannan.